Simon & Garfunkel – The Sound of Silence

Eski dostum karanlık, merhaba
Geldim yine seninle konuşmaya
Çünkü sürünerek gelen bir görüntü
Tohumlarını bırakmış ben uyurken
Ve beynime çakılan o görüntü
Duruyor hâlâ
Sessizliğin sesinde

Huzursuz rüyalarda yürüdüm bir başıma
Arnavut kaldırımlı dar sokaklarda
Bir sokak lambasının halesi altında
Yakamı soğuğa ve neme çevirdim
Bıçak gibi deldi gözlerimi, çakan bir neon ışığının parıltısı
Geceyi böldü
Ve sessizliğin sesine dokundu

Bir de ne göreyim, o çıplak ışıkta
On bin kişi, belki daha da fazla
Çıt çıkarmadan konuşanlar mı dersin
Dinlemeden duyanlar mı
Hiç söylenmeyecek şarkılar yazanlar mı
Kimse cesaret edemedi
Sessizliğin sesini bozmaya

“Aptallar” dedim, “bilmez misiniz
Kanser gibi büyür sessizlik
Dinleyin sözümü, bir şeyler öğreteyim size
Tutun kollarımı ki ulaşabileyim size”
Lakin sessiz yağmur damlaları gibi düştü sözlerim
Ve sessizliğin kuyularında yankılandı

Ve diz çöküp dua etti insanlar
Yarattıkları neon tanrıya
Ve işaret levhası aydınlandı
Bir uyarının sözleri parıldadı

Dedi ki levha: “Peygamberlerin sözleri
Metro duvarlarında
Ve apartman koridorlarında yazılıdır
Ve sessizliğin seslerinde fısıldanır”

Çeviri: Selim Şumlu (30.05.2023)