X JAPAN – Art of Life

Babasının intihar etmesinin ardından Yoshiki hayatı ve ölümü sorgulamaya başlar. Ancak babasının izinden gitmek yerine kurtuluşun müzikte olduğunu inanır, odasına kapanır, perdeleri çeker ve iki hafta boyunca gün ışığı görmeden “Art of Life”ı yazar. Yoshiki’nin 8 dakikalık piyano partisyonuyla eşsizleşen 29 dakikalık bu epik eser, tarihin en iyi senfonik metal albümlerinden biri olarak kabul edilir.

Çöl gülü, neden yalnız yaşıyorsun?
O kadar üzgünsen koparabilirim seni bu hayattan
Beyaz mısın, mavi mi, yoksa kan kırmızısı mı
Ben bir tek soğuk gri kumlarda boğulduğunu görüyorum

Zamanın rüzgârları, yere serdiniz beni
Ölüyorum susuzluktan, keşke kaçabilsem buradan
Nasıl özgürleşir de yaşarım, bilmiyorum
Zihnim acı içinde haykırıyor

Dolaştım durdum kendimi bulacağım diye
Ne zamandır bitmek bilmez bir acı var içimde
Yağan yağmurlar akıyor yüreğime
Seni bekliyorum acının içinde
Geri dönemem, yok dönebileceğim bir yer
Hayat yitip gitti, dökülüyor çiçekler
Rüyaysa bunlar eğer, uyandır artık beni
Gerçekse bunlar eğer, beni öldürüver

Bir duvar örüyorum kalbimin içinde
Duygularım dışarı kaçmasın diye
Dünyaya bakmak korkutuyor beni
Bulmak istemiyorum gözlerinde kaybolmuş halde kendimi
Geçmişimi griye boğmaya çalıştım
Daha fazla acı hissetmek istemiyorum artık
Senden tek kelime bile etmeden kaçtım
Yitirmek istemediğim tek şey aşkın

Gözlerimden akıyor zaman, gözyaşları gibi
Duygularım yitiriyor hayatın rengini
Öldür yüreğimi, bütün acımı salıver
Öyle bir bağırıyorum ki
Çılgınlık ele geçiriyor beni

Duvara sırtımı dönüyorum
Hiçbir şey göremiyorum
İçimdeki derin çığlık
Kalbimdeki başka birinin yansıması
Ve içimden sesleniyor o kişi:
“Karşında gördüğün tüm varlıklar yok olmalılar:
Hayal, gerçek, anılar ve kendin”

Kontrolümü yitirmeye başlıyorum
Şehvetim öyle kör ki zihnimi yok ediyor
Artık kimse durduramaz dönmemi deliye
Ne kadar tutmaya çalışsan da beni yüreğinde
Ne diye örüyorsun bu duvarları
Bilmem ki ben nefretin anlamını
Beynim zonkluyor bunca yalan duydukça
Ben sadece aşkını tutmak istiyorum

Nefretle dolu oyuncak bebekleri bıçakla
Yıkan onların kanlarıyla
Dal zamanın öfkeli akıntısına
Savur cinayet silahını
Toprağın karnına
Bağır çağır, başlat bir kargaşa
Kendi kanını dök zevk uğruna
Ya sonra? Aşk için mi?
Ne yapacağım ben şimdi?

“Şimdi” denen çılgınlığa inanıyorum hâlâ
Kalbim hapis geçmişin ve geleceğin zindanında
Zaman kör ama aşkımın izini sürmek istiyorum
Zamanın duvarından kalbimdeki sancıya
Yaşam sanatı
Deli bıçak yaralıyor rüyaları
Kırmaya çalışıyor her şeyin aslını
Ama iyileştiremiyorum bu sancılı kırık kalbi
Ne başlamak mümkün yaşamaya ne de son vermek hayatıma
Devam ediyorum ağlamaya

Gözlerimi kapıyorum
Zaman nefes alıyor, duyuyorum
Kalbimde eriyor bütün aşk ve hüzün
Gözyaşlarımı kurulayıp kanlı yüzümü silsen ki
Yaşadığımı hissetsem duvarlarımın dışında

Dünün resmini çizemiyorsun diye
Kalbini kendi kanınla boyuyorsun
“Hayır” diyemediğin için
Zamanın çarkını çevireduruyorsun
Boynuna dolanmış bir iple
Ahlak duvarı örüyorsun ve soluklanıyorsun
Tuğlaları dizdikçe
Seni kovalayanlar, uydurduğun hayali düşmanlar
İntihar etmeye çalışıyorsun
Önsözün güzel olmuş
Şimdi ilk bölümünü siyaha boyuyorsun
Hayatın parçalarını bir araya getiriyorsun
Ve kendine bir sığınak yapmaya çalışıyorsun
Sahne kenarında bir çanı çalıyorsun
Ve beni öldürmeye çalışıyorsun

“Şimdi” denen çılgınlığa inanıyorum hâlâ
Zaman akıp giderken parçalıyor kalbimi
Yaşamak istiyorum
İzin veremem kalbimin beni öldürmesine
Aradığımı bulamadım ki daha
Yaşam sanatı
Tutmaya çalışsam da kendimi
Kalbim yok etmeye gidiyor gerçeği
Söyle neden, hayatımın anlamını istiyorum
Yaşamaya çalışsam mı? Sevmeye çalışsam mı rüyamda?

Yıkıyorum kalbimdeki duvarı
Çıksın artık duygularım dışarı
Kimse durduramaz, özgürlüğe koşuyorum
Dünyanda ne kadar tutmaya çalışırsan çalış beni
Zamanın nehrinde sürüklenen bir oyuncak bebek gibi
Anılara zincirlenmiştim yarı kör bir halde
Kalbimi yitiriyordum, yürüyordum rüyalar denizinde

Gözlerimi kapatıyorum
Gül nefes alıyor, duyuyorum
Kalbimde eriyor bütün aşk ve hüzün
Gözyaşlarımı kurulayıp kanlı yüzümü silsen ki
Yaşadığımı hissetsem duvarlarımın dışında

Rüyalar beni çıldırtacak gibi
Ne terk edebiliyorum bu düşleri
Ne de tutabiliyorum kendimi
Ben neyim bilmiyorum
Hangi yalanlar gerçek? Hangi gerçekler yalan?

“Şimdi” denen çılgınlığa inanıyorum hâlâ
Zaman akıp giderken parçalıyor kalbimi
Yaşamak istiyorum
İzin veremem kalbimin beni öldürmesine
Aradığımı bulamadım ki daha
Yaşam sanatı
Tutmaya çalışsam da kendimi
Kalbim yok etmeye gidiyor gerçeği
Söyle neden, hayatımın anlamını istiyorum
Yaşamaya çalışsam mı? Ve de sevmeye?

Yaşam sanatı
Aka aka bitmez kalbimin kanı
Hiç niyetim yok son nefesimi vermeye
Yaşamak istiyorum
İzin veremem kalbimin beni öldürmesine
Hissediyorum hâlâ
Bir gül var, sevgi üflüyor hayatıma

Çeviri: Selim Şumlu (Kasım 2025)