Bilemedim nereye gitti bu yıllar
Anıların bile bir ömrü var
Aynen solmuş fotoğraflar ve unutulmuş şarkılar
Ve hiç bilemediğim şeyler gibi
İnceldiği vakit derin, görünüverir yüreğin
Lütfen inan bana, doğrudur sözlerim
Kolları sanki bir kavak ağacının dalları
Gözleri okyanus, alabildiğine mavi bir deniz gibi
Sevgisi tıpkı anneminki, bedava değil, var bir bedeli
Hadi, hadi kork, hadi yalanlar söyle
Hadi güt koyunlarını
Ben burada olacağım hücremde, hücremde
Ben burada olacağım
E hadi, hadi nefret et, hadi hor gör
Hadi kandır onları
Ben burada olacağım zincirlerimle, zincirlerimle
Ben burada olacağım
Sırtından indim
Az vakit önce
Çiçeklenen bir çimenliğe
Ufacık ayaklar için düzdüğün patikaya
Hadi beni parçalara ayır, manzaranın keyfini sür
Rumuzun değil mi kibirli
Pislik dolu sözlerini mırıldanan dilin
Köprümün altından akan yağlı su
Son bir şarkı söyleyebilseydim dünyanın sonu gelmeden
Son bir şarkı söyleyebilseydim veda ederken
Son bir şarkı söyleyebilseydim tüm çocuklarıma
Son bir şarkı söyleyebilseydim hepimiz ölmeden
Uyan uykundan, bahar konuşsun artık
İnsandan önce var olmuş dillerde
Nergis bize hikâyesini anlatsın, dinle
Misafiri buyur edip dışarı çık, sabahı karşılayan ilk insan ol
Öyle bir yere götürmek istiyorum ki seni
Anlayacaksın sana nasıl değer verdiğimi
Ama hava buz gibi
Ben de bilmiyorum seni nereye götürebileceğimi
Sana nergisler aldım şirin bir kurdele içinde
Lakin çiçek açmayacaklar geçen bahardaki gibi
